"خانه همبستگی مهر" كه از كنشگران حقوق بشر در شهر كلن تشكيل شده، اجتماع خود را برای سومين بار برگزار کرد. این بار درخت موسوم به آزادی به احترام عباس اميرانتظام، به نام این پرسابقه‌ترين زندانی سياسی ايران نامگذاری شد.
در اين مراسم كه روز شنبه ۲۲ آذر ۱۳۹۳، ۱۳ دسامبر ۲۰۱۴ برگزار شد، نخست يكی از مسئولان "خانه همبستگی" به حاضران خوشآمد و سپاس گفت كه در هوای سرد و بارانی در محل حضور یافته‌اند.
سپس همراه با مراسم نامگذاری درخت، ضرغام محمودی كنشگر اجتماعی كه خود نيز ساليان درازی را به اتهام‌های سياسی در زندان‌های ايران بوده، پيام عباس اميرانتظام را خواند.
آقای اميرانتظام در پيام خود ضمن سپاس و قدردانی از نامگذاری نهال آزادی گفته است: «این بار قرعه طلایی و غرورآفرین به نام این خدمتگزار كوچك وطن اصابت كرده است. آن هم تقریبا همزمان با فرا رسیدن سی و ششمین سالروز دستگیری غیرقانونی من در آذرماه ۱۳۵۸ كه تبعات آن تا به امروز همچنان ادامه یافته است. چه یادبودی ارزنده‌تر و نفیس‌تر از گذاردن نام كوچك من در جوار بزرگ نامدارانی چون دكتر محمد مصدق و سایر زنان و مردان بزرگ تاریخ جهان.»
در ادامه برنامه پرويز شعار، از كنشگران سياسی، درباره اتهام نابجای سياسی بر آقای اميرانتظام سخن گفت: «جرم ايشان مخالفت با مجلس خبرگان و پافشاری بر تشكيل مجلس مؤسسان بود. ايشان ميگفت كه خود آقای خمينی بارها به تشكيل مجلس موسسان اذعان كرده است.»
آقای شعار در پاسخ به پرسش دويچه وله كه چگونه آقای بازرگان رئيس دولت موقت که عباس اميرانتظام يعنی سخنگوی دولت خود را به اصرار از خارج كشور به ایران فرا خوانده بود، نتوانست برای آزادی او كاری كند، گفت: «در چهار سالی كه با هم در يك بند بوديم، خيلی از این موضوع صحبت شد. حضرات گفته بودند، اميرانتظام توبه كند، آزاد شود. ايشان هم می‌گفت و می‌گويد كه كار خلافی نكرده كه توبه كند.»
پس از سخنان آقای شعار، پيام برگزاركنندگان به مناسبت روز جهانی حقوق بشر خوانده شد.
در اين پيام نقض شديد حقوق بشر در ايران مورد انتقاد قرار گرفته و به فشارهای گوناگونی كه بر مردم ميرود، از فشارهای عقيدتی، سياسی و اجتماعی گرفته تا جنايت‌های جنون‌آميزی مانند اسيدپاشی بر زنان و پشتيبانی سران حاكميت از آن جنايت‌ها اشاره شده است: «پس از تغییرات سیاسی در سال ۱۳۹۲ در ایران و شروع كار دولت جدید، بسیاری از مردم ایران امیدوار بودند كه در رعایت حقوق شهروندی بهبود صورت گیرد. اما این امید هر روز بیشتر در همه پهنه‌های اجتماع به یأس بدل گردید. نیروهای مرتجع كه در باندهای آشكار و پنهان در حاكمیت حضور دارند و قدرتمند هستند، آشكارا وارد مرحله‌ای تهاجمی‌تر در نقض حقوق شهروندان ایران شده‌اند.»
يكی از كنشگران سياسی چپ‌گرا در سخنان خود از عباس اميرانتظام و همه مردم ايران پوزش خواست. او گفت: «ما از دستگيری آقای اميرانتظام دفاع كرديم و او را ليبرال خوانديم. من اين بغض را سالهاست با خود حمل مي‌كنم.»
يكی از دست‌اندركاران "خانه همبستگی" در پاسخ به این پرسش دويچه وله (فارسی) كه چرا اين مراسم روز چهارشنبه گذشته يعنی در "روز جهانی حقوق بشر" برگزار نشده گفت: «هر روز، روز حقوق بشر است. ما در برگزاری این نشست و مراسم نامگذاری، با مشکلات اداری روبرو بوديم.»
مراسم نامگذاری نهال آزادی با اجرای موسيقی و ترانه حقوق بشر ساخته ابراهيم صفايی به پايان رسيد.
پیام آقای عباس امیرانتظام به مناسبت فرارسیدن روزجهانی حقوق بشر
و برگزاری مراسم نامگذاری سالانه "نهال آزادی" در شهر کلن، دسامبر ۲۰۱۴ (آذر ۱٣۹٣)
یاران و هموطنان عزیز!
با سلامی به بلندای کهکشان و گرمی آفتاب، دست یکایک شما را از فرسنگها راه دور صمیمانه می‌فشارم و از همگی به خاطر تقبل زحمات زیاد که منجر به حضور دلگرم کننده‌تان در این مراسم ارزشمند و به یادماندنی گردیده، صادقانه سپاسگزاری می‌نمایم.
شما عزیزان پایه‌گذار سنتی با شکوه و ماندگار در تاریخ گشته‌اید که بدون شک در حفظ و تقویت حافظه تاریخی نسل‌های آینده بس تاثیرگذار و آموزنده خواهد بود: نامگذاری سالانه درخت آزادی، در آن پارک زیبا در شهر کلن، به رسم یادبود و با هدف یادآوری تلاش و زحماتی که زنان و مردان بزرگی در برهه‌هایی خاص از تاریخ در راه اعتلای جوامع بشری متحمل گردیده‌اند تاثیری مثبت و ارزنده در شکل گیری آینده جامعه از خود به جای می‌گذارد!
این بار قرعه طلایی و غرورآفرین به نام این خدمتگزار کوچک وطن اصابت کرده است. آن هم تقریباً همزمان با فرارسیدن سی و ششمین سالروز دستگیری غیرقانونی من در آذرماه ۱٣۵٨ که تبعات آن تا به امروز همچنان ادامه یافته است.
شما عزیزان چه یادبودی را می‌توانید برای من در نظر بگیرید که ارزنده‌تر و نفیس‌تر از گذاردن نام کوچک من در جوار بزرگ نامدارانی چون دکتر محمد مصدق و سایر زنان و مردان بزرگ تاریخ جهان باشد؟
برای اقدامی چنین غرورآفرین از یکایک شما سپاسگزاری می‌نمایم و می‌دانم به رغم گرفتاری‌ها و مشغله سنگین روزانه‌تان تلاش کرده‌اید تا زمان مناسبی را وقف تدارک این رسم به یادماندنی نمایید. باید اذعان کنم شادی و غروری را که من در لحظه نگارش خطوط این پیام در دل احساس میکنم قابل توصیف نیست. شما بانیان این سرخوشی هستید و آرزو میکنم می‌توانستم لحظه‌ای چشمانم را ببندم و وقتی آنها را می‌گشایم خود را در میان شما بیابم. شمایی که قلبتان جز برای سربلندی ایران و ایرانی نمی‌تپد، شمایی که می‌توانید هر یک در این مقطع حساس از تحولات داخلی و جهانی در تاریخ‌سازی کشورمان سهم بسزایی داشته باشید.
امیدوارم به یاری پروردگار عمری بر من باقی باشد تا در روزی نه چندان دور در زیر سقف آبی آسمان کشورمان یکایک شما را در آغوش گرفته و به طور حضوری از تلاشهایتان سپاسگزاری نمایم. روزی که همگی شاهد اعتلای فرهنگی، علمی، و انسانی جامعه‌مان باشیم، روزی که شاهد وقوع صلح و آرامشی پایدار، نه تنها در کشور و منطقه، بلکه در تمامی نقاط بحران‌زده جهان باشیم، شاهد روزی باشیم که بی عدالتی جهانی کم رنگ تر و تلاشها جهت رسیدن به تعالی انسانی پررنگ‌تر گردند و خیلی روزهای دیگر با افقی روشن‌تر...
با سپاسی دیگر بار، سلامت، آرامش و توفیق همگی شما هموطنان عزیزم را از درگاه خداوند متعال مسئلت دارم. به این امید که فرداهایتان پیروزتر و راهتان پر رهروتر از دیروزتان باشد.
با ارادت و احترام عباس امیرانتظام
۱۹ آذر ۱٣۹٣ / ۹ دسامبر ۲۰۱۴
