اجلاس بزرگداشت آقای عباس امیر انتظام با حضور و پشتیبانی بخشی از شخصیتهای اپوزیسیون ایران و کنشگران حقوق بشر برای قدردانی از مقاومتها و مبارزات این آزادیخواه و طرفدار حقوق بشر که با ارزشترین سالهای زندگی خود را در مخوفترین زندانهای جمهوری اسلامی گذرانده و کماکان ازحقوق مدنی خود محروم می باشد برگزار شد. در این نشست تعداد کثیری از هممیهنان مقیم پاریس حضور داشتند. عده ای از دوستداران آقای عباس امیر انتظام ازکشورهای بلژیک، آلمان، سوئد و هلند نیز برای شرکت در این جلسه به پاریس آمده بودند...
عباس امیر انتظام از محمد محمدی گیلانی در بیمارستان عیادت کرد. عباس امیر انتظام، پس از اشغال سفارت امریکا در تهران بازداشت و سپس در دادگاهی به ریاست محمد محمدی گیلانی به حبس ابد محکوم شد.
آقای امیرانتظام که روز بیست و یکم شهریور ماه ۱۳۹۲ برای درمان به بیمارستان مراجعه می کند، متوجه می شود که آقای محمدی گیلانی در بخش مراقبت های ویژه بیمارستان بستری است که در همان لحظه به ملاقات وی می رود و از او عیادت می کند. حکم حبس ابد آقای امیرانتظام در آذرماه سال نود و دو، ۳۴ ساله می شود.
آقای امیر انتظام معتقد است که “انتقام جویی نه تنها در تضاد با منافع ملی است که دوباره جامعه را از پویش و رشد و تکاپو باز می دارد و به دور باطل خشونت انتقام می انجامد.”
در شرایطی به انشاء این یادداشت میپردازم که به تازگی بیست و ششمین عمل جراحی خود را پشت سر نهادهام و هم اکنون مشغول معالجات بعد از عمل هستم و برای انجام دو عمل دیگر با پزشکانم در تبادل نظر میباشم. سرنوشت زندانی سیاسی در ایران یا اعدام به صورت متداول آن است و یا اعدام به صورت تدریجی از طریق تحمیل انواع شکنجههای جسمی و روحی.
سال هاست به خصوص در زندان فکر کرده و می کنم، دلایل اینکه هر روز ما از دنیای متمدن ، مرفه و پیشرفته عقب تر می رویم چیست؟
ما که کشور ثروتمندی داریم...
در چنین شرایطی که دیدن تاریکیها، نامهربانیها و ناجوانمردیها تصویر همیشگی زندگی روزمره را تشکیل میدهند و بیشتر آهنگهایی که به گوش میرسد صدای جلادان است که سر هر کوی و برزن فریاد "مرگ بر آزادی خواهان" را سر میدهند، آواز یاران و عاشقان ایران چه زیبا و دلپذیر است.
براساس یک گزارش تازه توسط نشریه "میدل ایست ژورنال" که با کمک اطلاعات قبلا محرمانه تنظیم شده است، دولت های نیکسون و فورد شرایطی را پدید آوردند که به تزلزل حکومت پهلوی در اواخر دهه 1970 و وقوع انقلاب اسلامی در ایران دامن زد.
سه شنبه، ۲ امرداد ۱۳۸۶
کمیته پیگیری دفتر تحکیم وحدت برای وضعیت دانشجویان در بند به دیدار مهندس عباس امیرانتظام -سخنگوی دولت موقت و قدیمیترین زندانی سیاسی- رفتند. در این دیدار که در منزل مهندس امیرانتظام شکل گرفت، دانشجویان به بیان دغدغه های خود پرداختند و مهندس امیرانتظام به عنوان قدیمیترین زندانی سیاسی، به تحلیل شرایط سیاسی کشور و مشکلات موجود پرداخت و با حمایت از حرکت دانشجویان بازداشت شده در روز ۱۸ تیر ماه، از بیانیه دانشجویان حمایت کرد و دیدگاههای خود را مطرح کرد، که خلاصهای از آن را در ادامه میخوانید...
جنگ, پديده اى كه در زمره بزرگترين فجايع ضد بشريت, به شمار مىرود, در آينده اى نه چندان دور, در كشور عراق به پايان خواهد رسيد. اما آسيب هاى هولناك آن با گذشت ساليان, التيام نخواهد پذيرفت. در آغاز اين سال نوين خورشيدى نيز, مردم ستم كشيده عراق, باديدگانى اشكبار, بهارى خونبار را با خاكسپارى قربانيان تجربه مى كنند و در انتظار پايان دوران دهشت آلود و جنايت انگيز و پر خفقان بيست و شش سال حكومت استبدادى صدام, روزها را مىشمرند.
پاییز58، سال اعدام های کور. من از پشت میله های زندان، نظاره گر خشم انقلاب بودم. نه محاکمه ای، نه دفاعی، نه عدالتی. انقلاب منطق خودرا دنبال می کند. سال 59، سال رگبار و تک تیرها، خواب را از چشمانم می رباید. سال60، سال سیاه غلتیدن جوانان در خون سرخ خویش. سال رگبار ها، سال توفان، سال دفن بی کفن ها. من می مانم و از تیرباران ها می گذرم تا با دلی پر از اندوه به سوگ یاران بنشینم. سال 67، سال جنون هیولای چند سر، سال اعدام های انفجاری، سال گودال های اوین، سال تولد خاوران در کابوس زمان.
آخرین گروگان، مستند رویا حکاکیان و دکتر رامین احمدی، فیلمی است درباره زندگی عباس امیرانتظام، معاون نخست وزیر و سخنگوی دولت موقت پس از انقلاب اسلامی پنجاه و هفت. وزارت امور خارجه آمریکا در گزارش جدیدش از وضعیت حقوق بشر در ایران، ازآقای امیرانتظام به عنوان قدیمی ترین مخالف سیاسی، که بیست و شش سال را زندانی جمهوری اسلامی بوده است،یاد میکند.